miðvikudagur, 12. júní 2019

Hvíta Sunnan...

...hófst á því að ég fór snemma heim úr vinnunni, á föstudegi, það held ég nú. Ástæðan var þó ekki langa helgin framundan heldur þurftum við myndarlegi að sækja samrýndu systkinin til Dagfinns. Sem við og gerðum. Sá myndarlegi arkaði aftur til vinnu en ég sat eftir með þeim systkinum sem stauluðust á 8 brauðloppuloppum. 

Það er sumsé búið að gelda samrýndu systkinin í Samtúni. Að fjarlægja kúlurnar úr einum fress er víst ekki mikið mál, Bjössi mátti fara út strax daginn eftir. Birtu hinsvegar fylgdu 2 sprautur með verkjamixtúru og fyrirmæli um að hún mætti ekki fara út næstu 7-10 daga. Kannski var það vegna þess að ég tók andköf sem dýralæknirinn breytti 7-10 dögum í 5-7 daga.

Ég tók strax ákvörðun um að 5-7 dagar myndu gilda um þau bæði; Bjössi fengi ekki að fara út strax deginum eftir fyrir það eitt að hafa pung í staðinn fyrir píku. Svo inni hafa þau hangið. 

Á 5 dögum hafa samrýndu systkinin í Samtúni verið uppi um alla veggi, í orðsins fyllstu. Birta og Bjössi eru búin að hoppa uppí baðherbergisglugga og ná að henda niður 4 kertastjökum (já, einn brotnaði niður í 100 þúsund spaða (hvað svo sem það er)). Annað hvort Birta eða Bjössi er búið að skíta í steinseljupottinn. Það er líka búið að skíta í oreganópottinn. Sá myndarlegi vill ekki tala um þetta, teipaði þegjandi yfir báða pottana. 

Sjálf braut ég vasa er ég sneri blómvendi sem sá myndarlegi gaf mér. Gul og rauð allskynsblóm og grænt í bland sneru afríkumær úr tré í hring sem endaði með brotnum kaldastríðsleir. 

Eftir 5 daga könnunarleiðangur tveggja kettlinga um hvert skúmaskot Samtúnsins stukku þau frelsinu fegin um garðinn. Sjálf er frúin býsna sældarleg, búin að nostra við lestrarþörfina, fá mér ís með dýfu, hlusta á djass og njóta veðurblíðunnar. 

Og klappa kisunum, mikil ósköp.

Engin ummæli: