Puttin´on the Ritz

Tea, my lady

Föstudagurinn 13.

og Ritz bíður

Best að fara að tygja sig.

Vaðall um fjöll, fell og háls

Ef ég tryði á guð hefði ég beðið til hans er ég hékk á milli heims og helju* í Reykhólahreppi um daginn. Þar sem ég hékk í brattri hlíðinni og íhugaði að fleygja mér niður stuðlaða klettana, rifjaðist það upp fyrir mér að ég tryði á mig. Með fítonskrafti skutumst ég og hræðslan á toppinn og vorum bænheyrðar af náttúrunnar dýrð

*milli tveggja hnjúka Vaðalfjalla.

Á Úlfarsfelli hefði mátt trúa að þar hefði annar guð aðsetur

en ég trúi á ástina sem fór með mér þangað upp.

Á hálsinum réð þokan ríkjum og Daney varð að trúa á okkur sem teymdum hana í villu og svíma eina 6 auka km á ótraustri stikuleið. Réttu stikurnar leyndust í þokunni

og leiddu okkur niður af hálsinum ásamt dillandi lukkunni.

Er að skreiðast út úr þokunni og trúi á mig sem lukkunar pamfíl.