Pott-pons

Sátum í heita pottinum og mændum á tignarlegt tunglið. Bentum hugfangin á stjörnur, möluðum og töluðum. Nutum veðurstillunar og heita vatnsins.

Heil helgi framundan í bústað og frúin ætlar að njóta, getið sveiað ykkur upp á það.

Morgunblástur

Eftir allt vesenið með hárblásarann í gærmorgun íhugaði ég að sleppa sturtunni og leyfa bara morgungreiðslunni að njóta sín

Grafa upp hárspreyið sem ég veit að ég á einhversstaðar og stífspreyja lokkana svo þeir myndu halda sér út daginn

Afréð þó að lokum að þriðjudagsmorgun í mars væri ekki heppilegur til að storka bæði örlögunum og rútínunni. Eftir sturtuna afréð ég líka að prufa að stinga græjunni svona eins og einu sinni enn í samband; höggborshljóðið hóf upp sína raust en í stað hitafnyksins gaus eingöngu upp megn brunastækja. Hárlubbinn fær því að leika lausum hala í dag. Hef einsett mér að setja þennan svip upp í hvert sinn sem einhver rekur inn nefið á skrifstofuna

 

 

 

 

Minnir frúin ykkur á einhvern?

Reynið þið svo að vera prúð í dag elskurnar, legg ekki meira á ykkur.

Blástur og þokki

Í morgun blés hárblásarinn með þvílíkum látum að karlinn hélt að ég væri komin með höggbor í samband á baðherberginu. Ég lét óhljóðin ekki á mig fá og hófst handa við hárþurrkun vinstra megin (já, ég byrja alltaf vinstra megin og nei, ég hef ekki prófað að breyta til og byrja hægra megin). Þegar ég svo ætlaði að fikra mig yfir á hægri hliðina gaus upp megn hitafnykur sem var snöggur að  breytast í brunalykt. Mér var hætt að lítast á blikuna ekki síst fyrir það að karlinn kvartaði undan lyktinni, hann sem annars finnur aldrei neina lykt. Kippti hárblásaranum úr sambandi. Skarta því afar lekkeri og vel blásinni vinstri hlið meðan sú hægri sveigist eftir geðþóttum liðanna sem að öllu jöfnu prýða hár mitt, þ.e.a.s. þegar það er ekki blásið. Langar ekki einu sinni að vita hvernig það lítur út að aftan. Gleymdi líka að setja á mig maskara í morgun.

Ekkert af ofantöldu haggar ómótstæðilegum yndisþokka mínum, að kona tali nú ekki um kynþokka frúarinnar sem drýpur af henni eins og smjör af vænni flís.

Legg ekki meira á ykkur elskurnar.

Lífið, ekki sem verst

Í gær bauð snaggaralegur heldri maður mér upp í dans á árshátíð í Viðey. Á appelsínugulum Minelli skóm leyfði ég honum að snarsnúa mér hring eftir hring og stýra mér í dansi (langt í frá einfalt). Tvistuðum og tjúttuðum, syngjandi og hlægjandi. Svaka fjör. Þegar ég ætlaði að fá mér sæti og ná aftur eðlilegum andardrætti eftir danssveifluna vildi sá myndarlegi ólmur dansa. Gat ekki neitað honum svo ég hélt áfram að skekja alla skanka, syngja, hlægja og ærlast í góðum gír með góðum gæja.

Núna sit ég við eldhúsborðið með kuldaroða í kinnum og hita í kroppnum eftir hressilega göngu. Sá myndarlegi er staddur í Sögusetrinu á Hvolsvelli með foreldrum sínum. Meðan sá myndarlegi reif sig framúr, í sturtu, í leppa og reif í sig morgunmat lá ég pollróleg undir sæng og hélt áfram að lesa. Ég nefnilega neitaði því góða boði um að fljóta með og missi því af bílferð í sólinni, málþingi um Njálu, kaffiveitingar í Sögusetrinu og kaffistoppi á Selfossi. Verst þykir mér að sjálfsögðu að missa af ávarpi Guðna Ágústssonar. 

Í staðinn hef ég sumsé legið í bælinu og lesið, drukkið ósköpin öll af kaffi, klappað kettinum, vökvað basilikuna, sett í uppþvottavélina, klætt mig án þess að fara í sturtu á undan og arkað út í hressandi, sólríkan og vindblásinn göngutúr. Brugðið plötu á fóninn og hlustað á Þorvald Halldórsson synga Ó, hún er svo sæt með sinni blíðustu bassaröddu. Klætt mig aftur í náttfötin.

Örlar ekki á samviskubroti yfir því að hafa ekki nennt með. Já, ég sagði það, ég NENNTI ekki með. Svo er ég líka að læra að segja nei. Vildi að ég hefði lært það svo miklu, miklu fyrr.

Uppskrift að príma laugardagskvöldi

Steytið rósmarín og rósapipar og dembið útí heita olíu á pönnu. Steikið þunnt skorið epli og endið steikinguna með teskeið af hunangi. Stappið gráðaost og hrærið með sýrðum rjóma. Smyrjið ostablöndunni á little gem salat, setjið steiktu eplin og smátt saxaðan rauðlauk yfir

Kveikið á öllum kertunum í betri stofunni, bregðið rómantískri tónlist á fóninn, skjótið upp tappanum úr freyðivínsflösku sem einhver stúlkan kom með í kampavínspartý forðum daga og plantið myndarlegum eiginmanni í sófann

Eftir forrétt og freyðivín bað ég þann myndarlega um að taka upp rauðvínsflöskuna sem ég keypti fyrr í dag, þessa þarna sem einhver Dominique og Eymar mæltu með þarna um árið, í ljós kom þessi tappi (þetta var jú 2007)

Steikið lambalundir og kryddið með salti og pipar. Kælið. Setjið hindber, balsamedik og hunang í matvinnsluvél og maukið. Piprið og bætið ólífuolíu saman við. Maukið enn frekar. Blandið blönduðu salati, furuhnetum, niðurskornum eplum, hindberjum og niðursneiddum lambalundum á disk

Hindberjasósan yfir, rauðvín í glas, skála við karlinn, bon appetit!

Blautur snjór

Sá myndarlegi fór í ræktina og ég flaut með til þess eins að labba heim. Stutt og hressandi ganga á letidegi sem þessum. 

Á heimleiðinni sá ég tré sem úr uxu tveir stórir, ljótir nabbar með fullt af skrýtnu stöffi sem líktist blöndu af geimsteini og trévöxnu hrauni. 

Gekk fram á blautan minnismiða sem geymdi innkaupalista öðru megin og húsnæðispælingar hinumeginn. 

Gekk framhjá pilti með lokk í öðru eyra og húðflúraðar bleikar varir á hálsinum. 

Stakk mér inn í Áfengis- og tóbaksverslun ríkisins og fann þar rauðvínsflösku sem Dominique og Eymar mæltu með árið 2007 með réttinum sem ég ætla að elda á eftir. 

Kom líka við í blómabúðinni.

Snjórinn er blautur og ég er að fíla þetta lag

Je voudrais un paquet café noir, s'il vous plaît.

Elda vinkona okkar veit að við myndarlegi erum að læra frönsku. Núna tekur hún ekki annað í mál en að við pöntum hjá henni kaffið á frönsku og ekkert nema frönsku. Við gerum okkar besta, auðmjúk og bljúg, enda óhugsandi fyrir okkur að fara inn í helgina án bestu bauna landsins. Þó víðar væri leitað.

Laaaangþráð helgi upp runnin. Ekki það að yfirleitt finnst mér bara vera mánudagur og svo er aftur kominn föstudagur. Þessi tiltekna helgi er laaaangþráð fyrir þær sakir að við myndarlegi erum ekki með nein plön, nema þá helst AFSLÖPPUN og LETI, haugaleti jafnvel. Og kaffidrykkja, mais oui bien sûr.

Hvað er annars málið með þetta fössari ? Má ég þá heldur biðja um vendredi.

Pissublaut

Í vinnunni í dag hellti ég yfir mig glasi af vatni. Óviljaverk en engu að síður vandaði ég mig til verksins. Hellti öllu vatninu beint í kjöltuna á mér þannig að svo virtist sem ég hefði pissað á mig. Allt í lagi svo sem, sit við skrifborð megnið af deginum og þarf ekkert að vera að glenna kjöltuna á mér framan í menn eða mýs. Nema hvað, það var ekkert sérstaklega þægilegt að vera svona hundblaut. Þess fyrir utan varð mér skítkalt á lærunum.

Er búin að baka tvær eplakökur, þrífa kattadallinn og vaska upp. Líka búin að koma mér vel fyrir uppí sófa, í þurrum buxum og ætla að halda áfram að lesa í bók sem hefst á þessum orðum;
"Ég hef klárað sjálfsmorð dóttur minnar."

Legg ekki meira á ykkur að sinni.

Alls forvendis

Áttum von á þremur fríhressum norskum kellum í mat s.l. föstudagskvöld. Ætluðum að rigga fram svaðalegann Ottolenghi rétt fyrir þær norsku sem ætluðu að renna beint til okkar eitthvað rétt eftir hefðbundin matartíma úr Bláa Lóninu, þar sem þær að sjálfsögðu áttu bókaðan tíma, það fer víst enginn óforvendis í Lónið á tímum sem þessum. Nema hvað, Bogga systir hringdi, alls óforvendis, og kríaði út næturgistingu fyrir sig og dæturnar tvær sem eitthvað voru að bisast í höfuðborginni við fiðluspil og bíóferð. Ætluðu ekkert að snæða með okkur enda fyrirhuguð ferð á fyrirmyndar kjúklingastað á heimsvísu, eftirlæti dætranna. Nema hvað, þær norsku sáu ekki fram á að ná í mat á neinum skikkanlegum tíma þar sem öllu þeirra plani hafði seinkað. Bogga og dætur enduðu svo á að borða með okkur og það var spjallað og kettinum klappað og tekinn tappi úr einni rauðvínsflösku og lesin heil bók og svo sofnaði sú yngri og sú eldri kom sér fyrir í Pétursholu og sofnaði þar (því skal haldið til haga hér að hvorugur atburður hafði neitt með rauðvínið að gera). Klukkan hálf tólf mættu þær norsku færandi hendi með norskt ákavíti og kampavín, ferlega hressar þrátt fyrir svakalega seinkun og bið í öllu er viðkom Lóninu (bið eftir rútunni, bið til að komast inn í Lónið, bið í sturturnar og svo framvegis). Þeim finnst allt dýrt á Íslandi. Já, ég sagði það, þeim norsku finnst allt dýrt á Íslandi en líka allt alveg ógvuðdómlega og afskaplega fallegt og skemmtilegt og hresst, helst til mikið af túristum kannski. Og já, hrikalega dýrt.

Vorum með stórar hugmyndir um sófaleti á laugardagskvöldið en vorum svo alls forvendis boðin í mat hjá vinum okkar sem eru miklir matargúrmeiar og því erfitt að hafna slíku boði. Steiktar geitaostabollur, krabbasalat á bruchettu, himnesk andabringa með velktu spínati og rabarbarasorbei með kampavínsskvettu bættu öll önnur plön prýðilega upp. Og já, félagsskapurinn ágætur líka.

Þrátt fyrir lítið og eiginlega ekkert kenderí vöknuðum við örlítið rykug. Hafði hugsað mér að baka köku en mamma og pabbi björguðu mér frá því með því að mæta í Túnið og heimta næturgistingu. Foreldrar, ekki sem verstir. 
Og svo bara *púff* aftur kominn mánudagur. Legg ekki meira á ykkur.