föstudagur, 24. júlí 2020

Þrír mínus einn eru tveir

Rétt ókomin í Borgarnes bað bíllinn mig um að athuga hvort þrýstingurinn í dekkjunum væri ekki réttur. Ég hlýddi að sjálfsögðu og beygði til vinstri, rétt nýkomin af brúnni, lagði bílnum og gekk inní Geirabakarí þar sem ég pantaði mér Cappuchino með tvöföldu kaffiskoti og Napóleonshatt. Rólegan mysing krakkar, auðvitað tjékkaði ég á þrýstingnum, Geirabakarí var bara á leiðinni í dekkjapumpuna.

Í einstaklingsherberginu sem ég hafði pantað mér í Flókalundi reyndust 2 rúm og 1 skrifborð. Á skrifborðinu smurði ég nesti fyrir næstu 3 daga sem áttu að fara í göngu, á öðru rúminu pakkaði ég ofan í bakpokann minn. Í hinu rúminu lagðist ég til svefns. Þrátt fyrir mökk af óreiðukenndum hugsunum var ég fljót að sofna. 

Var líka fljót að vakna, dreif mig í sturtu og morgunmat. Mætti fram í andyri hótelsins kappklædd í gönguföt, regnbuxur og vel reimaða gönguskó. Sá að göngufélagar mínir voru flestir í hversdagsfötum, flestir í strigaskóm, nokkrir í gallabuxum. Allir, fyrir utan einn, voru harðákveðnir í því að fara ekki fet þennann daginn. Pabbi minn hafði nefninlega hárétt fyrir sér; það var ekki göngufært í Arnarfirði þennann daginn. 

Þann daginn sníkti ég far með fólki sem ég þekkti ekki neitt fyrir næsta dag. Fór síðan í göngutúr upp að Surtarbrandsgili með fólki sem ég þekti allt úr fyrri göngum. Prísaði mig sæla að Anna bauð mér að deila 2ja manna herberginu sem henni tókst að fá í uppbókuðum Flókalundi. Þrátt fyrir að hafa rætt hjartans mál í heita pottinum í orlofsbyggð Flókalundar og báðar snætt ljúffengann þorsk á veitingastað hótelsins, þá afréðum við engu að síður að biðja um annað lak svo við gætum aðskilið rúmin. Þrátt fyrir að yfirfara skrínukostinn saman með það í huga að 3ja daga ganga var orðin að 2ja daga göngu, áframtalandi um hjartans mál og hlægjandi, búnar að staðfesta að það var ekki bara 1 ganga á Hornströndum sem við áttum að baki heldur aðra göngu norður á Strandir, þá vorum við ekki reiðubúnar að liggja saman í hjónarúmi. Orðnar nánar en samt ókunnugar. 

Svoleiðis eru þessar göngur, maður er sífellt að hitta nýtt fólk og spjalla við fólk, ganga með fólki og  jafnvel ganga með því oftar en einu sinni. Sumu fólki fer manni að þykja vænt um og svo er líka til fólk sem maður tengist. Allt er það óháð líkamlegu þreki og göngugetu, getið sveiað ykkur uppá það.

miðvikudagur, 15. júlí 2020

Var að finna regnbuxurnar mínar,

ekki seinna vænna. Inni í geymslu, ofan í svartri tösku ásamt svörtu dragtinni hennar ömmu Boggu með loðkraganum, bómullarbolnum hennar ömmu Hallveigar, vindgalla af mömmu og gömlum gallabuxum af mér. Allt fatnaður sem áður dvaldi í kjallara í Samtúni, kjallara sem ég stóð í fyrr í kvöld ásamt eina eiginmanni sem ég hef um ævina átt. Fórum í gegnum útilegudótið okkar, hann nýkominn úr ferð og ég á leið í ferð. 

Rétt nýkomin heim hringdi síminn. Á hinum enda línunnar reyndist faðir minn, nýbúinn að horfa á veðurfréttir kvöldsins; Eru fararstjórarnir hjá Ferðafélaginu ekkert búnir að aflýsa ferðinni? spurði pabbi. Neei, af hverju ættu þeir að gera það? spurði ég á móti. Spáin er nú ekki kræsileg fyrir göngu svaraði pabbi. Þess vegna er nú 85% innihald bakpokans á göngu á Íslandi lög af fatnaði, einmitt til að mæta vondu veðri svaraði ég sposk. Það er ekki bara spurning um að hafa nógu mikið af fatnaði sagði pabbi, þú verður að vera með hlý föt og góð regnföt. Pabbi minn, þetta er nú ekkert í fyrsta skipti sem ég fer í göngu svaraði ég. Þú ert þá komin með tjaldið spurði pabbi, og fer lítið fyrir því? Jájá pabbi minn, það góða við þetta tjald er líka að það er smá fortjald þannig að ef það verður mikil rigning þá er ekkert mál að elda í fortjaldinu. Ertu með prímus? spurði pabbi. Já, hann Pési var svo vænn að láta mig hafa tvo litla prímusa og príma pott sem er líka hægt að hita kaffi í. Þú skalt nú fara varlega með það Katla mín, þessi tjöld eru nú yfirleitt úr þannig efnum sem geta auðveldlega fuðrað upp í eldi. Elsku pabbi, þessi græja sem Pési lánaði mér er nú bara alveg eins og græjan sem við Pétur eigum og höfum oft eldað með í þessu sama tjaldi. Nú jæja, þessir fararstjórar, þú veist hver þau eru? spurði pabbi. Heldur betur pabbi minn, við Pétur fórum margar ferðir með þeim Siggu Lóu og Braga svaraði ég. Sigga Lóa og Bragi? hváði pabbi. Já pabbi minn, þau komu bæði í síðustu menningarnæturveislu okkar Péturs svaraði ég, og töluðu við hana mömmu enda bæði tvö áhugafólk um Hornstrandir. Sigga heyri ég pabba kalla út fyrir símtólið, talaðir þú við einhverja Siggu Lóu og Braga í síðasta borgarapartýi hjá Kötlu og Pétri?

Föður mínum líst sumsé ekkert of vel á að fjórða dóttir hans sé á leið í 3ja daga göngu, með allt á bakinu, í hvassviðri og rigningu. Miklu roki og mikilli rigningu ef ég skildi föður minn rétt. En, ég er búin að finna regnbuxurnar og þá get ég farið að sofa. Legg ekki meira á ykkur.

sunnudagur, 5. júlí 2020

Að loknum slætti

Var nauðsynlegt að skilja? spurði frúin sjálfa sig þar sem hún skreið um blettinn með glænýjar grasklippurnar. Við hvert snip í skærunum velti hún því fyrir sér af hverju hún hefði ekki líka keypt hrífu í gær þegar hún asnaðist til að kaupa þessar heimskulegu klippur. Þegar svo þumallinn fór að emja undan síendurteknum snip, snipum ígrundaði frúin af fullum þunga hvort það væri einhver smuga að krefjast þess að fá slátturvélina þrátt fyrir að 6 mánuðir væru nú liðnir síðan hún yfirgaf heimili sem var aldrei hennar í raun.

Ekki misskilja mig, klippurnar svínvirka, það er garðelja konunnar sem er að klikka. Það er því einungis tvennt í stöðunni; annað hvort fæ ég mér hross á veröndina eða kem mér í kynni við fjallmyndarlegann karlmann sem er reiðubúinn að slá hjá mér blettinn, ber að ofan, óháð veðri, hvenær sem ég þarf á því að halda.

Eitt get ég sagt ykkur, í fúlustu alvöru, hér eftir verður grasbletturinn minn aldrei kallaður neitt annað en tún. Legg ekki meira á ykkur.

laugardagur, 4. júlí 2020

Graslegnar hljómplötur

Ég hefði getað raðað plötunum upp eftir plötuheiti, en ég gerði það ekki. Ég hefði líka getað raðað erlendum flytjendum eftir eftirnafni og íslenskum eftir nafni, en ég gerði það ekki heldur. Ég raðaði öllum flytjendum, hvort heldur sem íslenskum, erlendum eða hljómsveitum, eftir fyrsta staf í nafni. Ekkert erlent hálfkák hér í íslenskri stafrófsröðun, takk fyrir. Þessu ljóstra ég upp hér vegna gríðarlegs áhuga, heilar 3 manneskjur búnar að spyrja. Takk fyrir.

Unnur vinkona stakk uppá því síðast er hún var í heimsókn að ég myndi bara nota dömurakvél til að slá hjá mér grasblettinn (jújú, hún hefur húmorinn fyrir neðan nefið) en af því ég hlýddi henni ekki strax þá hefur hreint ótrúlegt magn af grasi og stráum vaxið (Birtu og Bjössa til ómældrar gleði) á þessum bletti sem sannarlega ber nafn með rentu, þ.e.a.s. blettur. Í dag fór ég og keypti grasklippur. Ef ég væri enn gift þá væri minn fyrrverandi löngu búinn að klippa grasið í tætlur en af því að ég er skilin þá eru klippurnar enn í umbúðunum. Ég þurfti nauðsynlega að lesa nokkra kafla í bókinni sem ég er að lesa og síðan varð ég að hlusta á nokkrar hljómplötur og þegar þessu var loks nokkurn veginn skammlaust áorkað þá var bara kominn tími til að elda kvöldmatinn. 

Þannig týnist víst tíminn.