Fyrir örfáum árum síðan (lesist: fyrir ríflega áratug og gott betur) gaf Magga systir mér Adidas bakpoka af praktískum ástæðum, litla systir hennar hafði fest kaup á sinni fyrstu íbúð í Skaftahlíð en átti engan bíl. Bakpokinn var því hugsaður sem innkaupapoki fyrir búðarferðir og varð að geta rúmað 3 rauðvínsflöskur að auki. Bakpokinn atarna gerði gott betur og er enn í fullu fjöri.
Eftir að hafa lokið svívirðilega leiðinlegri bók, drukkið fulla könnu af pressukaffi, hafið lestur á ekki síður leiðinlegri kerlingarbrók og hámað í mig hrærð egg ákvað ég að leggja af stað í leiðangur í Kringluna. Fótgangandi, af því ég á ekki bíl, og með bakpoka á bakinu.
Þar sem ég arkaði Skaftahlíðina, mér til gamans, varð mér hugsað til þess tíma er ég bjó þar og arkaði einmitt ófáar ferðirnar í Kringluna til að kaupa rauðvín og í matinn, með Adidas bakpokann fyrrnefnda á bakinu. Þar sem ég stóð í Hagkaup í Kringlunni og var að biðja ungu konuna í fiskborðinu um fisk kom þar að karlmaður, álíka miðaldra og ég, og spurði með þjósti hvar brauðraspurinn væri? Aumingja afgreiðslustúlkan, sem var að hlusta á hvað ég var að biðja um í fisk- og kjötborðinu, gat ekki leiðbeint manninum sem dritaði út úr sér fúkyrðum í kjölfarið, sló flötum lófa í kælikistu fyrir aftan okkur og rauk í burtu.
Sjálf þurfti ég að leita aðstoðar hjá starfsmanni þar sem ég mér tókst ekki að finna sítrónusafa. Starfsmaðurinn talaði litla íslensku svo ég brá fyrir mig enskunni og hann var fljótur að leiða mig á rétta braut. Þar sem ég var að þakka honum fyrir kom kona aðvífandi (já, hún leit líka út fyrir að vera svipað miðaldra og ég) og fór að spyrja hann hvort þarna væri að finna nýja vörulínu frá fyrirtæki sem ég hafði aldrei heyrt um. Þegar starfsmaðurinn bar fyrir sig litla íslenskukunnáttu hóf konan reiðilestur (á íslensku) sem ég ákvað að enda þar og þá. Í ljós kom að það var ekkert vandamál fyrir konuna að tala ensku og starfsmaðurinn, sem sýndi ekkert af sér annað en kurteisi og ljúfmennsku, vissi upp á hár hvaða nýju vörulínu konan var að falast eftir og teymdi hana þangað.
Þar sem ég arkaði með bakpokann fullan af mat, og reyndar bara 2 rauðvínsflöskur, yfir Miklatún varð mér hugsað til þess hversu oft ég stikaði yfir þetta tún á föstudags- og laugardagskvöldum til samfunda við bestu vinkonu mína. Bestu vinkonu mína sem ég í dag var eiginlega að skunda til, nema í dag leigi ég hjá henni litla íbúð sem hún á bakatil við húsið sem hún býr í, og hefur búið í s.l. áratugi.
Það kostar ekki neitt að vera kurteis en afraksturinn af kurteisi getur reynst ríkulegur. Nú legg ég aldeilis ekki meira á ykkur enda ragúið búið að malla, á lágum hita, í yfir klukkutíma og tími til kominn að sjóða tagliatellið. Ef þú vilt njóta regnbogans verður þú að umbera regnið
 |
| Mynd tekin á leið minni frá Kringlu í dag |
P.s. fyrir áhugasama þá er ekki fiskur í ragúi.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli