Balsam

Ferð til Parísar var rétt í þessu að verða að nauðsyn

Hverjum síminn glymur

Ef síminn hringir í tíma í skólanum sem ég er í þarf símaeigandinn að koma með tertu í næsta tíma á eftir. Í síðasta tíma þegar gemsinn fór að gelta hjá nöfnu minni sem situr fyrir aftan mig hljóp kátínan hratt og dillandi um skólastofuna. Alla hlakkar til næsta tíma, kennarann líka. Svona er hægt að búa til góðar reglur.

Talandi um kennarann þá kætir hann mig í hvert skipti sem hann segir fjegur.

Brosandi

Um helgina er ég tölti löturhægt heim, ánægð eftir sundsprett og full af kyrrð eftir heita pottveru, stoppaði ég á brúnni og tók mynd af himninum sem skartaði fegurð að vanda. Myndin rataði beina leið á Instagram þar sem ég sá svo mynd af litla bróður mínum á hótelherbergi í London, í slopp uppí rúmi, afslappaður og sæll að sötra kampavín með manninum sínum. Munnvikin á mér kipptust upp og ég stóð á göngubrú heima á Íslandi skælbrosandi yfir því hvað bróðir minn var sæll í London. Svona getur nú netið fært mann nær fólki. 

Kringlan er staður sem yfirleitt geymir slatta af fólki. Samt forðast ég hana í lengstu lög og geri mér helst ekki ferð nema eiga ákveðið erindi. Ákveðið erindi átti ég um helgina sem leið svo ég arkaði af stað beint í geislandi bros frænku minnar sem tók á móti mér í innganginum. Aftur kipptust munnvikin á mér upp og ég stóð brosandi út að eyrum í húsi sem ég vil helst ekki vera í. Það er nefnilega fólk sem vekur upp væntumþykjuna í mér.