Strætó var þremur mín. of snemma við Smáralindina í kvöld. Það er ekkert grín að missa af strætó eftir vinnu og þurfa að bíða í klukkutíma eftir næsta. Sérdeilis fúlt þegar strætó fer framhjá stoppistöðinni fyrir tímann. Ég var heppin og bæði náði strætó og komst að því af hverju asinn var svona mikill; bílstjórinn var að flýta sér í reykpásu í stoppinu í Hamraborginni. Reykpásu sem átti sér stað í hurðinni á strætó. Feitlagna, dökkhærða strætókonan stóð inni í strætó og reykti út um hurðina. Ég sem hélt það væri bannað að reykja í strætó.
Ungt par reifst á ágætum hávaða á erlendri tungu í sömu strætóferð. Ég skildi ekki orð en látbragð og tónhæð kom upp um ósættið. Þau lækkuðu róminn örlítið eftir að farþegi hastaði á þau á þeirra tungumáli. Enduðu á að rjúka í sitthvort sætið en þó ekki fyrr en eftir að pilturinn hafði tekið af sér silfurlitað armband og fleygt því í stúlkuna. Fóru út um sitthvora hurðina á strætó og löbbuðu í sitthvora áttina.
Og vikan rétt að byrja.
