Blástur og þokki

Í morgun blés hárblásarinn með þvílíkum látum að karlinn hélt að ég væri komin með höggbor í samband á baðherberginu. Ég lét óhljóðin ekki á mig fá og hófst handa við hárþurrkun vinstra megin (já, ég byrja alltaf vinstra megin og nei, ég hef ekki prófað að breyta til og byrja hægra megin). Þegar ég svo ætlaði að fikra mig yfir á hægri hliðina gaus upp megn hitafnykur sem var snöggur að  breytast í brunalykt. Mér var hætt að lítast á blikuna ekki síst fyrir það að karlinn kvartaði undan lyktinni, hann sem annars finnur aldrei neina lykt. Kippti hárblásaranum úr sambandi. Skarta því afar lekkeri og vel blásinni vinstri hlið meðan sú hægri sveigist eftir geðþóttum liðanna sem að öllu jöfnu prýða hár mitt, þ.e.a.s. þegar það er ekki blásið. Langar ekki einu sinni að vita hvernig það lítur út að aftan. Gleymdi líka að setja á mig maskara í morgun.

Ekkert af ofantöldu haggar ómótstæðilegum yndisþokka mínum, að kona tali nú ekki um kynþokka frúarinnar sem drýpur af henni eins og smjör af vænni flís.

Legg ekki meira á ykkur elskurnar.