Sálarheill í skruddu

Meiri blíðan, dag eftir dag *djúpt sældardæs* Hlunkast niður í sama stólinn á veröndinni eftir hvern unninn dag og gleypi í mig orð. Sá myndarlegi fer á námskeið og í ræktina og hvað eina en ég læt það ekkert trufla mig, spæni í mig bækur af bestu lyst. Sólbrann á fyrsta degi yfir frönskum krimma. Óð sólarvarnalaus yfir í íslenskan Kalmann. Aloe Vera borin stökk ég á aðra Kalmann skruddu og hitti fyrir sömu persónur úr hinni bókinni, nema seinni bókin sem ég las kom víst út á undan hinni. 

Búin að hjóla í og úr vinnu eins og kostur gefst, meira hvað það er gaman að hjóla *enn dýpra sældardæs* Svei mér þá, það er eins og það gerist eitthvað í sálartetrinu við að stíga pedalana, hamingjuhula virðist sveipast yfir frúnna eins og hjálmur, líka þó hann blási köldu með öllu sólskininu eins og í dag, eftir vinnu, með mótvind í fangi og hallærislegan hjólahjálm á höfði, þá dillaði hamingjan sér í sálartetrinu alla leið. 

Hlunkaðist svo í stólinn á veröndinni með bók sem við myndarlegi gripum á bókamarkaði og var satt að segja enn í plastinu. Bók útgefin ári áður en við myndarlegi kynntumst. Bók skrifuð af konu sem sá myndarlegi vann með fyrir þrjátíuogþremur árum. Bók sem hitti mig í hjartastað. 

Sól hnígur til viðar en þessi bók ætti að vera á allra náttborðum

Eða vörum. Legg ekki meira á ykkur.